Swiateks verdriet toen ze 6 uur lang huilde na haar nederlaag op de Olympische Spelen

Na het winnen van de bronzen medaille door Anna Karolina Schmiedlova te verslaan (6-2, 6-1), sprak Iga Swiatek over het verdriet dat ze voelde na haar nederlaag in de halve finale tegen Zheng Qinwen op donderdag (6-2, 7-5). De nummer 1 van de wereld legde uit dat ze nog nooit zoveel druk had gevoeld.

Deze druk komt door de overheersende plaats die de Olympische Spelen in haar verbeelding innemen, door het feit dat ze de verantwoordelijkheid heeft om voor anderen te winnen en door haar status als superfavoriet voor de gouden medaille.

Het was deze druk die haar aanvankelijk verbijsterde (36 unforced errors voor 13 winners), waarna ze aan het einde van de wedstrijd helemaal gebroken achterbleef. Maar ze herpakte zich om als 3e te eindigen en een bronzen medaille te winnen die zoveel voor haar betekent.

Iga Swiatek: "Op de Olympische Spelen in Tokio (verslagen in de 2e ronde) had ik niet de status van superfavoriet die ik had op deze Spelen in Parijs. Deze keer (in de halve finale) kon ik niet natuurlijk bewegen, ook al is klei mijn favoriete ondergrond en ben ik er bij wijze van spreken mee opgegroeid. Ik kon de punten voorbij zien gaan alsof ik buiten de actie stond.

Mijn hele leven heb ik voor mezelf gespeeld. Deze week was ik er voor mijn coaches, mijn land en het Poolse publiek. Natuurlijk ontdekte ik dat niet toen ik hier aankwam, maar ik had onderschat wat het voor me betekende, de diepte van mijn gevoelens.

Na de wedstrijd (tegen Zheng) heb ik precies zes uur gehuild. Ik weet dat ik tegen mezelf moet zeggen dat het maar een klein deel van mijn leven is, maar het brak mijn hart. Ik dacht dat ik het aankon, maar ik was overweldigd, het is waanzin.

Na de nederlaag ging ik zitten met mijn mental coach, Daria Abramowicz, en mijn hele team. Ik moest het delen. Ik wist dat er een bronzen medaille te winnen viel en dat ik me op mijn werk moest concentreren. Maar geloof me, het was niet gemakkelijk. De vraag was: Voor wie speel ik? Voor mezelf? Nee, voor de anderen, dat moest ik begrijpen. En toen ging ik weer de baan op. En hier ben ik, met brons, ik ben niet gekraakt.

Als je me vraagt welke betekenis deze bronzen medaille voor me heeft, terwijl ik Grand Slam-titels heb gewonnen, zal ik je vertellen dat ik nog nooit zoveel stress heb gevoeld en dat ik ondanks dat als medaillewinnaar uit die week ben gekomen".