Thiem neemt afscheid - Een terugblik op een buitengewone carrière

Dominic Thiem en professioneel tennis zijn officieel voorbij.

De voormalige nummer 3 van de wereld werd dinsdag in de eerste ronde van de ATP 500 in Wenen in straight sets verslagen door Luciano Darderi (7-6, 6-2) en heeft zijn rackets voorgoed opgeborgen.

Deze beslissing was een paar jaar geleden nog ondenkbaar, maar lijkt nu, op 31-jarige leeftijd, vrij logisch.

In plaats van zijn fans onverschillig te laten, is de Oostenrijker erin geslaagd om zijn stempel te drukken op een hele generatie spelers en fans.

Zowel gewaardeerd om zijn agressieve, esthetische tennis als om zijn ongewone gevoel voor fair play, zal 'Dominator' waarschijnlijk een hele leegte achter zich laten.

Minder dan 24 uur na zijn laatste wedstrijd in zijn carrière is het tijd om terug te kijken op de immense carrière van de winnaar van de US Open 2020.

- Thiem, een wonderkind uit de wieg

Dominic Thiem was voorbestemd om een groot speler te worden. Geboren in Wiener Neustadt, net buiten Wenen, begon hij al op jonge leeftijd met zijn tennistraining.

Hij speelde op de tennisacademie in Wenen, waar zijn beide ouders werken, en zijn potentieel werd al snel duidelijk.

Gunter Bresnik, voormalig coach van Becker, McEnroe en Lecomte, zag zijn potentieel en nam hem in 2002 aan toen 'Domi' nog maar 9 jaar oud was. De samenwerking duurde uiteindelijk 17 jaar (2002 tot 2019).

Bresnik probeerde al snel het spel van zijn protegé te ontwikkelen. Hij nodigde hem uit om een éénhandige backhand te gebruiken en pushte de Oostenrijker om steeds aanvallender te gaan tennissen.

- Een veelbelovende start

Na een succesvolle tijd bij de junioren (met onder andere een finale op Roland Garros) en een paar optredens in het ATP-circuit, werd Thiem in 2012 op 19-jarige leeftijd eindelijk prof.

Hij won al snel zijn eerste titels in het secundaire circuit en zijn opkomst was razendsnel. In twee jaar tijd bereikte hij de 137e plaats op de wereldranglijst (een stijging van 503 plaatsen).

In 2014 zal de Oostenrijker een nieuwe mijlpaal bereiken, urgenter dan ooit. Door dat jaar 35 keer te winnen, waaronder een aantal opmerkelijke eerste successen (het verslaan van Wawrinka in Madrid en het bereiken van de laatste acht op de US Open), duwde hij de deuren naar de top 100 open en bereikte hij zelfs de 39e plaats op de wereldranglijst.

In 2015 deed hij het iets rustiger aan, maar bleef hij veel winnen. Uiteindelijk veroverde hij zijn eerste drie ATP-titels (Nice, Umag, Gstaad) en brak hij door in de top 20 van de wereld.

- Toen 'Domi' 'Dominator' werd (2016-2019)

Vanaf 2016 veranderde Thiem volledig van categorie. Hij brak snel door in de top 10 en behaalde zijn eerste grote Grand Slam-resultaten.

Alleen al in 2016 versloeg hij Nadal op klei (6-4, 4-6, 7-6 in Buenos Aires), Federer op gras (3-6, 7-6, 6-4 in Stuttgart), bereikte hij de halve finale op Roland Garros (verslagen door Djokovic) en won hij nog vier titels op het hoofdcircuit.

Vanaf dat moment vestigde 'Dominator' zich in de top 10 van de wereld, waar hij vijf lange jaren bleef.

Daarna stabiliseerde de Oostenrijker zich aan de top van de wereldranglijst, maar hij bereikte nooit de absolute top.

In 2017 en 2018 behield hij zijn positie zonder echt een bedreiging te vormen voor de beste spelers ter wereld. Behalve op klei.

Hij werd steeds indrukwekkender op dat oppervlak en bereikte in 2018 zelfs de finale van de French Open, maar werd gestopt door Nadal.

- Domi, de reus

In 2019 verandert er iets. Een glazen plafond is doorbroken.

Dankzij veel agressiever tennis speelt de Wener nu heel dicht bij zijn lijn en ontneemt hij zijn tegenstanders ruimte en tijd.

Hij won de titel in Indian Wells in maart en versloeg Federer in een uitzonderlijke finale (3-6, 6-3, 7-5), waarna hij een seizoen op gravel van zeer hoog niveau doormaakte.

Hij won Barcelona zonder een set te verliezen en kwam dichter dan ooit bij de titel in Parijs. Hij versloeg Djokovic in de halve finale na een monumentale wedstrijd en speelde zelfs meer dan 2 uur gelijk tegen Rafael Nadal in de finale van de French Open.

Uiteindelijk bezweek hij onder de slagen van de Mallorcaan, maar hij lijkt een afspraak voor de toekomst te hebben gemaakt (6-3, 5-7, 6-1, 6-1).

In 2020 zal hij eindelijk de heilige graal bereiken. In een jaar dat werd verstoord door Covid-19, bereikte Thiem voor het eerst de finale van de Australian Open, waar hij na een 4 uur durende strijd verloor van Djokovic (6-4, 4-6, 2-6, 6-3, 6-4).

Hij gaf de hoop niet op en voegde datzelfde jaar in New York eindelijk zijn naam toe aan de lijst van Grand Slam-winnaars.

In een US Open die achter gesloten deuren werd gespeeld en gekenmerkt werd door de diskwalificatie van Novak Djokovic, bracht de Oostenrijker Alexander Zverev aan het einde van een ongelooflijke finale aan het wankelen (2-6, 4-6, 6-4, 6-3, 7-6).

- De onvoorspelbare afdaling naar de hel

Vanaf 2021 begon het onverwachte te gebeuren.

Net toen iedereen Dominic Thiem zag als een kampioen die alles kon winnen, stortte de Oostenrijker in.

In juni 2021 liep hij een vreselijke polsblessure op waarvan hij nooit meer zou herstellen.

Met uitzondering van een finale in Kitzbuhel zou 'Domi' zijn fans nooit meer in vervoering brengen, kapot van een hardnekkige blessure.

Na drie jaar eindeloze strijd zou 2024 eindelijk het jaar van de acceptatie worden.

Zijn lichaam, en meer specifiek zijn pols, kon de druk van het leven als profspeler gewoon niet meer aan.

En zo eindigt het mooie verhaal van Dominic Thiem, de tennisster die nooit zo'n kort leven beschoren had mogen zijn.

Nog één ding te zeggen. Namens alle tennisfans: "Danke Domi!