Yannick Noah: van racket naar microfoon
Winnaar van Roland Garros in 1983 en een icoon van het Franse tennis, Noah wachtte niet tot het einde van zijn spelerscarrière om een andere passie te verkennen: muziek.
Al in 1990, terwijl hij nog actief was op de banen, begon de kampioen zijn eerste nummers op te nemen. Maar het is pas na zijn sportieve pensioen in 1996 dat zijn muzikale carrière echt van start ging. Met zijn eerste album Black & What uit 1991, en vooral Urban Tribu in 1993, vestigde Noah zijn unieke stijl die reggae, pop en Afrikaanse invloeden mengt.
Een tweede carrière even briljant als de eerste
Het succes is er, en niet zo'n beetje ook. Zijn albums verkopen miljoenen exemplaren in Frankrijk. Noah vult de grootste concertzalen en treedt zelfs op in het Stade de France voor tienduizenden toeschouwers. Een prestatie die weinig carrièreswitches kunnen claimen: van sportkampioen naar ster van het Franse chanson.
Wat Noahs parcours bijzonder opmerkelijk maakt, is zijn vermogen om uit te blinken in twee zo verschillende domeinen. De Fransman kon rekenen op zijn populariteit als tennisser en vervolgens op zijn zangtalent om deze carrière te bestendigen.
Een persoon die indruk heeft gemaakt
Vandaag de dag is Yannick Noah voor veel Fransen net zoveel – zo niet meer – de zanger met dreadlocks die menigten laat swingen, dan de voormalige tennisser die Roland Garros in 1983 van vreugde liet huilen.
Eén ding is zeker: tussen zijn muzikale activiteiten, zijn occasionele rol als aanvoerder van het Franse Davis Cup-team (dat hij vier keer naar de overwinning leidde) en zijn liefdadigheidsbetrokkenheid, heeft Noah een leven na het tennis weten op te bouwen dat even rijk en inspirerend is als zijn spelerscarrière. Het bewijs dat volledig buiten de gebaande paden treden soms de beste keuze kan blijken.
Lees het volledige onderzoek
Het volledige onderzoek "De andere wedstrijd: die van de carrièreswitch van gepensioneerde spelers" is te lezen in het weekend van 13 tot 14 december.
Wanneer tennissterren van speelveld veranderen: van Noah als zanger tot Safin als afgevaardigde, een andere wedstrijd, die van de reconversie 
Laboratorium van het tennis van morgen: heeft de Next Gen Masters nog een toekomst? 
Tennis: de weinig bekende waarheden over het tussenseizoen, tussen rust, stress en fysieke overleving 
Wat als tennis zijn ziel verliest? De kwestie van robotarbitrage, tussen traditie en ontmenselijkte moderniteit