Sociale media hebben een nieuw tijdperk voor het tennis geopend: een tijdperk waarin bekendheid evenzeer op de baan als op Instagram wordt opgebouwd. Maar hoever kan deze zoektocht naar zichtbaarheid gaan zonder het evenwicht van de spelers aan het wankelen te brengen?
Tennis stopt nooit… of bijna nooit. Achter de aaneengeregen toernooien moeten de kampioenen leren stil te staan om lang mee te gaan. Van Federer tot Alcaraz: onderzoek naar die paar cruciale weken waarin alles wordt beslist: rust, loslaten, wedergeboorte.
Van de zussen Williams tot Alizé Cornet, van sponsors tot de ATP- en WTA-circuits: het debat over loongelijkheid in het tennis is nog nooit zo hevig geweest. Tussen onmiskenbare vooruitgang en hardnekkige ongelijkheden wordt de koningssport van het racket geconfronteerd met zijn tegenstrijdigheden.
Andy Roddick hield zijn woorden niet in: volgens hem bezit Tommy Paul een transitie-spel dat de groten waardig is. Maar om weer te kunnen schitteren, zal hij eerst zijn meest geduchte tegenstander moeten verslaan... zijn eigen lichaam.
Uit de Top 10 gevallen, eindigde Daniil Medvedev toch als 13e ter wereld met slechts één gewonnen wedstrijd in een Grand Slam. Een paradox die Andy Roddick fascineert, ervan overtuigd dat de Rus in 2026 zal terugveren om de top van het wereldtennis te heroveren.
Twee talenten, twee trajecten, éénzelfde droom: de Verenigde Staten weer een Grand Slam-kampioen geven. Andy Roddick, een bevoorrecht getuige, deelt zijn blik op Fritz en Shelton.