De term Fan Week wordt steeds populairder in de sport. Met de bedoeling het tennis te dynamiseren en het voor iedereen aantrekkelijk te maken, kent dit inmiddels onmisbare evenement op sommige grote toernooien een groeiend succes.
Lang beschouwd als een eenvoudig voorgerecht vóór het grote spektakel, ontwikkelt de kwalificatieweek zich nu tot een volwaardig evenement. Tussen rauwe emoties, spectaculaire innovaties en recordopkomst zet de Opening Week de codes van het mondiale tennis op zijn kop.
In 1973 deed Billie Jean King veel meer dan Bobby Riggs verslaan: ze kantelde een symbool. Vijf decennia later herleeft de ‘Battle of the Sexes’ tussen Aryna Sabalenka en Nick Kyrgios, maar dit keer lijkt de strijd zijn ziel te hebben verloren.
Sociale media hebben een nieuw tijdperk voor het tennis geopend: een tijdperk waarin bekendheid evenzeer op de baan als op Instagram wordt opgebouwd. Maar hoever kan deze zoektocht naar zichtbaarheid gaan zonder het evenwicht van de spelers aan het wankelen te brengen?
Carlos Alcaraz heeft zojuist zijn naam naast de grootste heilige monsters van het Open Tijdperk geschreven, door de top 10 binnen te gaan van spelers die de meeste opeenvolgende weken in de top 3 van de ATP-ranglijst hebben doorgebracht.
Alcaraz rondt een droomjaar af en treedt toe tot de zeer selecte kring van spelers die twee seizoenen aan de top van de ATP-ranglijst hebben beëindigd.
Op slechts 22-jarige leeftijd heeft Carlos Alcaraz zojuist een mijlpaal bereikt. De Spanjaard heeft de 50 weken als nummer 1 van de wereld gehaald, een mythische drempel die voorbehouden is aan een handvol uitverkorenen.