De term Fan Week wordt steeds populairder in de sport. Met de bedoeling het tennis te dynamiseren en het voor iedereen aantrekkelijk te maken, kent dit inmiddels onmisbare evenement op sommige grote toernooien een groeiend succes.
Lang beschouwd als een eenvoudig voorgerecht vóór het grote spektakel, ontwikkelt de kwalificatieweek zich nu tot een volwaardig evenement. Tussen rauwe emoties, spectaculaire innovaties en recordopkomst zet de Opening Week de codes van het mondiale tennis op zijn kop.
In 1973 deed Billie Jean King veel meer dan Bobby Riggs verslaan: ze kantelde een symbool. Vijf decennia later herleeft de ‘Battle of the Sexes’ tussen Aryna Sabalenka en Nick Kyrgios, maar dit keer lijkt de strijd zijn ziel te hebben verloren.
Sociale media hebben een nieuw tijdperk voor het tennis geopend: een tijdperk waarin bekendheid evenzeer op de baan als op Instagram wordt opgebouwd. Maar hoever kan deze zoektocht naar zichtbaarheid gaan zonder het evenwicht van de spelers aan het wankelen te brengen?
Gaël Monfils is nooit een speler als de anderen geweest. Een echte kunstenaar in hart en nieren, de Fransman kijkt al vooruit naar zijn leven na zijn carrière.
Het toernooi van Auckland belooft heet te worden: Ben Shelton zal de dans leiden, maar de schijnwerpers zullen gericht zijn op Gaël Monfils, titelverdediger, en Stan Wawrinka, prestigieuze genodigden.
In een emotioneel interview bespreekt Monfils de vermoeidheid, zijn gezin, maar ook de moeilijkheid om zijn pensioen aan te kondigen aan degene die hem altijd heeft gesteund: zijn vader.
John Isner is niet bang om tegen de stroom in te gaan. Voor hem is het tussenseizoen niet dat heilige moment dat iedereen zich voorstelt. Een verklaring die vragen oproept over de voorbereiding van kampioenen en hun relatie tot prestaties.