Lang beschouwd als een eenvoudig voorgerecht vóór het grote spektakel, ontwikkelt de kwalificatieweek zich nu tot een volwaardig evenement. Tussen rauwe emoties, spectaculaire innovaties en recordopkomst zet de Opening Week de codes van het mondiale tennis op zijn kop.
In 1973 deed Billie Jean King veel meer dan Bobby Riggs verslaan: ze kantelde een symbool. Vijf decennia later herleeft de ‘Battle of the Sexes’ tussen Aryna Sabalenka en Nick Kyrgios, maar dit keer lijkt de strijd zijn ziel te hebben verloren.
Sociale media hebben een nieuw tijdperk voor het tennis geopend: een tijdperk waarin bekendheid evenzeer op de baan als op Instagram wordt opgebouwd. Maar hoever kan deze zoektocht naar zichtbaarheid gaan zonder het evenwicht van de spelers aan het wankelen te brengen?
Tennis stopt nooit… of bijna nooit. Achter de aaneengeregen toernooien moeten de kampioenen leren stil te staan om lang mee te gaan. Van Federer tot Alcaraz: onderzoek naar die paar cruciale weken waarin alles wordt beslist: rust, loslaten, wedergeboorte.
Alcaraz rondt een droomjaar af en treedt toe tot de zeer selecte kring van spelers die twee seizoenen aan de top van de ATP-ranglijst hebben beëindigd.
Op slechts 22-jarige leeftijd heeft Carlos Alcaraz zojuist een mijlpaal bereikt. De Spanjaard heeft de 50 weken als nummer 1 van de wereld gehaald, een mythische drempel die voorbehouden is aan een handvol uitverkorenen.
Onder de kroonluchters van het Crown Casino in Melbourne heeft het Australische tennis veel meer gevierd dan alleen trofeeën. Het heeft zijn toekomst in de schijnwerpers gezet.
Roger Federer maakt een even onverwachte als verheugende terugkeer: de Zwitser zal opnieuw het terrein van de Australian Open betreden, omringd door drie andere voormalige wereldnummers 1. Een moment van nostalgie en magie dat fans niet willen missen.