Het is een kleine dood": Tsonga reageert emotioneel op aangekondigde pensionering Monfils

Tussen intieme bekentenissen en weemoed legt Tsonga uit hoe hij Monfils heeft voorbereid op deze moeilijke mijlpaal, terwijl hij toegeeft dat het afscheid van een reisgenoot een "gedeelde pijn" blijft.
De beroemde generatie van de Musketiers zal definitief stoppen eind 2026. Gaël Monfils, laatste pijler van deze generatie Franse spelers die allemaal hun moment van glorie hebben gekend, heeft woensdag aangekondigd dat hij volgend seizoen met pensioen gaat, wanneer hij 40 jaar wordt.
Een beslissing waar Jo-Wilfried Tsonga al van op de hoogte was, zoals hij vertelde in een kort interview in L'Équipe:
"Hij heeft er een paar weken geleden met me over gesproken. We hadden allemaal behoefte om erover te praten en advies te vragen aan hen die deze stap al hebben gezet, om dingen voor te bereiden. Hij vroeg me: 'Hoe is het, wat voel je dan?' Hij beseft dat het niet onbelangrijk is, dat het niet zomaar stoppen met brood eten is. […]
Op het moment zelf, ook al denken we dat het verlichting brengt, is het alsof alle tanden worden getrokken. Je moet verwachten dat het pijnlijk zal zijn.
Het is een klein rouwproces, bij mij duurde het een jaar of twee, het is nu drieënhalf jaar geleden en het gaat beter, maar in het begin voel je je nog steeds een speler, het doet te veel pijn om wedstrijden te kijken. En vooral denk je: 'Wat doe ik om 11 uur op een dinsdag wanneer iedereen aan het werk is?' Je moet iets vinden!"
De ex-nummer 5 van de wereld deelde ook zijn gevoelens over dit pensioen van een van zijn vrienden op de tour:
"Het is altijd een beetje speciaal. Het is over een jaar, dus er zal nog veel gebeuren intussen, maar elke keer als een van ons vier stopt, scheurt het een stukje van ons weg. We hebben echt samen geleefd, misschien niet op elkaars lip, maar bijna.
We zijn samen sinds onze tienerjaren, het is een extra stap in het graf van onze carrières. Het is heel heftig maar het is de realiteit, het is een kleine dood voor ons. Ons hele leven hebben we alleen maar hiervoor geleefd, wanneer we stop zeggen, moeten we onszelf opnieuw uitvinden, een ander persoon worden en ons losmaken van het personage dat we op de baan belichaamden.