"Novak heeft altijd aura": in de ATP-kleedkamers, de rauwe waarheid achter Djokovic, Sinner en Alcaraz

Een speler uit de Top 60 onthult wat niemand ziet: de echte sfeer in de kleedkamers van de ATP-tour.

© AFP

Arthur Millot

le 22/12/2025 à 11h06

2 min to read

Alcaraz Carlos Djokovic Novak Kovacevic Aleksandar Sinner Jannik

ATP-kleedkamers zijn geen arena: "Het is als op je werk verschijnen"

Alexander Kovacevic, 27 jaar en 60e van de wereld, heeft het dagelijks leven van een speler van het allerhoogste niveau in de ATP-kleedkamers besproken. En het minste wat we kunnen zeggen, is dat wat hij beschrijft ver afstaat van de clichés.

"De kleedkamers zijn als op je werk verschijnen. Je ziet elke week dezelfde jongens", legt hij uit.

Volgens Kovacevic lijkt de ATP-tour meer op een groot bedrijf dan op een ego-oorlog. De spelers kruisen elkaars pad, praten over van alles en nog wat, delen douches en behandelkamers.

Djokovic, de absolute uitzondering: "De aura, die heeft hij altijd"

Hoewel hij de mythe van een elektrische kleedkamer wegveegt, erkent Kovacevic toch een onbetwistbare realiteit: de aura bestaat, maar ze is zeldzaam.

"Wat de aura betreft, Novak heeft die altijd. Sinner en Alcaraz hebben er een beetje. Maar voor de meesten zijn het gewoon tennissers."

Novak Djokovic blijft dus, zelfs intern, het ultieme referentiepunt. Jannik Sinner en Carlos Alcaraz trekken weliswaar de aandacht, maar hebben die status nog niet bereikt.

Alcaraz en de realiteit van supersterren: "Je zou een tafel voor twaalf moeten reserveren"

Het verschil tussen de wereldtop en de anderen is niet alleen sportief maar ook logistiek. Kovacevic legt het met humor uit:

"Als ik Carlos Alcaraz zou willen uitnodigen voor het diner, zou ik een tafel voor twaalf moeten reserveren."

Agenten, coaches, trainers, fysiotherapeuten, entourage – de Alcaraz-machine is op zichzelf al een bedrijf.

De valse intimidatie en de echte angst: de kalmte van kampioenen

Het meest verontrustende aspect bij een speler van het allerhoogste niveau is niet de agressiviteit. Het is het tegenovergestelde.

Kovacevic beschrijft dat verwarrende gevoel wanneer een favoriet een belangrijke wedstrijd benadert alsof hij een vriendschappelijk dubbelspel gaat spelen.

"Als hij superaardig is, denk je: hij kijkt me niet eens aan. En dat is het meest verontrustende."

Dit vermogen om ontspannen te blijven voor een belangrijke strijd, is vaak het meest zorgwekkende teken voor de underdog. Een onzichtbare maar geduchte psychologische barrière.