Lang beschouwd als een eenvoudig voorgerecht vóór het grote spektakel, ontwikkelt de kwalificatieweek zich nu tot een volwaardig evenement. Tussen rauwe emoties, spectaculaire innovaties en recordopkomst zet de Opening Week de codes van het mondiale tennis op zijn kop.
In 1973 deed Billie Jean King veel meer dan Bobby Riggs verslaan: ze kantelde een symbool. Vijf decennia later herleeft de ‘Battle of the Sexes’ tussen Aryna Sabalenka en Nick Kyrgios, maar dit keer lijkt de strijd zijn ziel te hebben verloren.
Sociale media hebben een nieuw tijdperk voor het tennis geopend: een tijdperk waarin bekendheid evenzeer op de baan als op Instagram wordt opgebouwd. Maar hoever kan deze zoektocht naar zichtbaarheid gaan zonder het evenwicht van de spelers aan het wankelen te brengen?
Tennis stopt nooit… of bijna nooit. Achter de aaneengeregen toernooien moeten de kampioenen leren stil te staan om lang mee te gaan. Van Federer tot Alcaraz: onderzoek naar die paar cruciale weken waarin alles wordt beslist: rust, loslaten, wedergeboorte.
Carlos Alcaraz heeft zojuist zijn naam naast de grootste heilige monsters van het Open Tijdperk geschreven, door de top 10 binnen te gaan van spelers die de meeste opeenvolgende weken in de top 3 van de ATP-ranglijst hebben doorgebracht.
Sinds de scheiding met Juan Carlos Ferrero gaat Carlos Alcaraz het onbekende in. En Steve Johnson gelooft te weten dat er snel een nieuwe mentor zal komen, waaronder een naam die goed bekend is in het circuit.
De Serviër heeft een tipje van de sluier opgelicht over zijn gespannen begin met Federer en Nadal. Van afstandelijkheid tot kameraadschap, Djokovic vertelt hoe de Big 3 heeft geleerd elkaar te begrijpen buiten de banen om.