Sociale media hebben een nieuw tijdperk voor het tennis geopend: een tijdperk waarin bekendheid evenzeer op de baan als op Instagram wordt opgebouwd. Maar hoever kan deze zoektocht naar zichtbaarheid gaan zonder het evenwicht van de spelers aan het wankelen te brengen?
Tennis stopt nooit… of bijna nooit. Achter de aaneengeregen toernooien moeten de kampioenen leren stil te staan om lang mee te gaan. Van Federer tot Alcaraz: onderzoek naar die paar cruciale weken waarin alles wordt beslist: rust, loslaten, wedergeboorte.
Van de zussen Williams tot Alizé Cornet, van sponsors tot de ATP- en WTA-circuits: het debat over loongelijkheid in het tennis is nog nooit zo hevig geweest. Tussen onmiskenbare vooruitgang en hardnekkige ongelijkheden wordt de koningssport van het racket geconfronteerd met zijn tegenstrijdigheden.
Sinds de scheiding met Juan Carlos Ferrero gaat Carlos Alcaraz het onbekende in. En Steve Johnson gelooft te weten dat er snel een nieuwe mentor zal komen, waaronder een naam die goed bekend is in het circuit.
« Ik was bang om een 6-0, 6-0 te krijgen »: Steve Johnson kijkt met eerlijkheid en humor terug op zijn enige duel tegen Rafael Nadal, een even intimiderende als onvergetelijke herinnering.
Tegenover Rafael Nadal had Steve Johnson maar één ding in gedachten: vernedering voorkomen. De Amerikaan blikt terug op die wedstrijd in 2015 in Madrid, tussen angst voor een dubbele 6-0 en opluchting over het winnen van... slechts één game.
Tegenover Nadal weet iedereen wat te verwachten... en toch ontkomt niemand eraan. Steve Johnson vertelt met humor hoe het is om de koning van het gravel te confronteren, tussen angst, respect en fascinatie.