Sociale media hebben een nieuw tijdperk voor het tennis geopend: een tijdperk waarin bekendheid evenzeer op de baan als op Instagram wordt opgebouwd. Maar hoever kan deze zoektocht naar zichtbaarheid gaan zonder het evenwicht van de spelers aan het wankelen te brengen?
Tennis stopt nooit… of bijna nooit. Achter de aaneengeregen toernooien moeten de kampioenen leren stil te staan om lang mee te gaan. Van Federer tot Alcaraz: onderzoek naar die paar cruciale weken waarin alles wordt beslist: rust, loslaten, wedergeboorte.
Van de zussen Williams tot Alizé Cornet, van sponsors tot de ATP- en WTA-circuits: het debat over loongelijkheid in het tennis is nog nooit zo hevig geweest. Tussen onmiskenbare vooruitgang en hardnekkige ongelijkheden wordt de koningssport van het racket geconfronteerd met zijn tegenstrijdigheden.
Achter de glimlachen op het podium blijft een breuk bestaan: die van de prijzengelden. Tussen sportieve rechtvaardigheid, televisie-aantallen en economisch gewicht zoekt tennis nog steeds naar de juiste formule — maar gelijkheid blijft een wedstrijd zonder winnaar.
Gaël Monfils is nooit een speler als de anderen geweest. Een echte kunstenaar in hart en nieren, de Fransman kijkt al vooruit naar zijn leven na zijn carrière.
Het toernooi van Auckland belooft heet te worden: Ben Shelton zal de dans leiden, maar de schijnwerpers zullen gericht zijn op Gaël Monfils, titelverdediger, en Stan Wawrinka, prestigieuze genodigden.
In een emotioneel interview bespreekt Monfils de vermoeidheid, zijn gezin, maar ook de moeilijkheid om zijn pensioen aan te kondigen aan degene die hem altijd heeft gesteund: zijn vader.
Meest recente video
