« Er heerst veel machogedrag en stereotypen », zegt de eerste actieve professionele speler die openlijk homoseksueel is

Joao Lucas Reis da Silva, momenteel 211e van de wereld en in de beste vorm van zijn carrière, heeft de aandacht getrokken. De Braziliaan is de eerste tennisser die nog actief is en zich openlijk als homoseksueel heeft verklaard.

Hij bracht het nieuws naar buiten door het plaatsen van een gewone foto met zijn vriend. Voor hem is homoseksualiteit in de sport, vooral bij mannen, een enorm taboe.

Inderdaad, geen enkele mannelijke speler vóór hem had dit tijdens zijn carrière onthuld, terwijl het bij vrouwen juist een veel gebruikelijker verschijnsel is.

Aan La Nacion legt hij uit: « Zonder homoseksuele rolmodellen in de tenniswereld voelde ik me anders. Ik heb nooit een voorbeeld gehad in mijn sport; ik had vrienden buiten de baan, die me lieten inzien dat wat ik voelde niet verkeerd was.

Het is erg zwaar dat homoseksualiteit niet besproken wordt in het mannentennis. Er is veel machogedrag. En er zijn stereotypen die ervoor zorgen dat mannen sterker en mannelijker moeten lijken; maar dat is best triest.

Ik herinner me de tijd dat ik niet open was en probeerde anders over te komen. En toen ik in Rio de Janeiro vrienden begon te ontmoeten die op me leken, besefte ik dat zij geen enkel probleem hadden. Ze verborgen niets. Ik voelde me goed toen ik mensen zag die op me leken. »

Reis da Silva sprak ook over het moment waarop hij zijn homoseksualiteit bekendmaakte bij zijn familie: « Ik trainde in São Paulo, maar ze zeiden dat alles dicht zou gaan, dus ging ik naar huis.

Het was lang geleden dat ik twee of drie weken met mijn familie onder één dak had doorgebracht, zoveel tijd samen. Ik ging altijd naar Recife, bleef er vijf dagen, en ging dan weer trainen.

Op een dag zei mijn moeder dat ik me een beetje anders voelde, dat ik serieuzer was. Ik was altijd een vrolijk kind, dat grapjes maakte.

Eerst vertelde ik ze niets, maar een paar dagen later vertelde ik ze alles. Het was een schok voor hen; ze hadden tijd nodig om het te verwerken en te begrijpen, maar later zeiden ze dat ze van me hielden en me steunden.

Dat was het moeilijkste voor mij, veel meer dan vorig jaar, toen ik de foto plaatste. Het nieuws vertellen aan mijn ouders en goede vrienden…

Ik was doodsbang (grinnikt). Maar niemand accepteerde me zoals ik was. Daarom ben ik trots op mijn familie. »

Toch wil de Braziliaan zich niet inzetten voor deze zaak en op een bepaalde manier een referentiepunt worden: « Ik wil niet als voorbeeld dienen.

Ik sta op mijn hoogste ranking omdat ik me volledig aan tennis wijdt, en ik wil niet dat dat verandert. Ik wil blijven vooruitgaan.

In het begin, toen ik erover sprak, was het moeilijk omdat mijn routine hetzelfde bleef, maar andere gedachten kwamen in me op. Ik kreeg aanbiedingen voor reclames, campagnes, lezingen… en dat wilde ik niet.

Een tennisser heeft al genoeg druk en gedachten in zijn hoofd. En hoe eenvoudiger het dagelijks leven is, hoe beter je de dingen op de baan kunt beheersen. »