Ik denk dat Federer de beste is op dit gebied," Murray grapt over de meest emotionele spelers van de Big 4
Tennislegende Andy Murray heeft bijna twintig jaar lang zijn stempel gedrukt op deze sport. Als enige speler die erin slaagde om de nummer één-positie te bereiken tijdens het hoogtepunt van de Big 3, had de Schot, winnaar van 46 ATP-titels (waaronder 3 Grand Slams, 14 Masters 1000, de ATP Finals en twee gouden Olympische medailles in het enkelspel), een nog indrukwekkender palmares kunnen hebben.
Hij die 11 finales in Majors en 21 in Masters 1000 speelde, struikelde vaak op de laatste trede, vooral vanwege de superioriteit van Novak Djokovic, Roger Federer en Rafael Nadal, die hem vele malen in finales de pas afsneden.
In een interview met GQ Magazine moest Murray, 38 jaar en officieel gepensioneerd sinds de Olympische Spelen in Parijs vorig jaar, zijn voormalige rivalen van de Big 4 rangschikken en koos hij degene die het moeilijkst zijn emoties kon verbergen na pijnlijke nederlagen en het vaakst huilde.
"Ik denk dat Federer de beste is op dit gebied. Daarna zou ik mezelf zeggen. Vervolgens is het echt moeilijk om te kiezen, omdat ik Rafa (Nadal) of Novak (Djokovic) niet vaak heb zien huilen. Maar ik zou toch Novak zeggen, en daarna Rafa. Ik denk dat ik Djokovic wel een paar keer heb zien huilen.
Veel mensen hebben me gevraagd of het belangrijk is om emoties te tonen in de tenniswereld. Persoonlijk werd ik erg geraakt door mijn verlies in de Wimbledon-finale in 2012.
Het liet simpelweg zien dat ik vooral een mens ben. Toen ik mijn carrière begon, ging ik van een volslagen onbekende naar een toekomstig toptalent in een paar maanden tijd.
Plotseling begonnen mensen je manier van spreken, je kledingstijl, je gedrag te analyseren, en ook je tennisspel en potentieel te beoordelen. Je voelt dat je door iedereen wordt beoordeeld.
Dus ik vind het een menselijke reactie om defensief te zijn in zulke momenten. Ik had niet het gevoel dat de media zich in onze schoenen probeerden te verplaatsen en dit begrepen.
Toen ik die finale in Wimbledon verloor, was het de eerste keer dat ik echt zoveel emoties toonde aan het publiek. Vanaf dat moment voelde ik me waarschijnlijk wat meer op mijn gemak om emoties te tonen tijdens de rest van mijn carrière," aldus Murray.
Op de baan na de finale van de Australian Open 2010, die hij net had verloren van Federer, gaf Murray een toespraak waarin hij de sfeer ontspande met een beroemd geworden zin gericht aan het Australische publiek: "Ik kan net zo huilen als Roger (Federer), het is alleen jammer dat ik niet zo kan spelen als hij.
